Okullardaki büyük tehlike: Doping ilaçları!

Sınavla girilen, “zor okul” diye tabir edilen liselerin ve özellikle tıp ve diş hekimliği gibi ders yükü fazla olan fakültelerin öğrencileri, eğitimcilere göre leblebi gibi “sakinleştirici” ya da “konsantrasyon sağlayıcı” diye nitelendirilen ilaçları kullanıyorlar. Kiminin sınavda başarılı olmak, kiminin stresle baş etmek, kiminin de derse konsantre olabilmek için başvurduğu bu ilaçlar ne yazık ki bazı hekimler tarafından kolayca reçeteye yazılıyor, hatta bazı eczanelerden de reçetesiz el altından veriliyor.

REKABETÇİ ANNELER PEK SEVİYOR

Hürriyet gazetesinden Nuran Çakmakçı'nın haberine göre, “Sınava hazırlanıyorum”, “Tez yazıyorum”, “Notumu yükseltmek istiyorum, dersi dinleyemiyorum” şikâyetleriyle hekimlere koşan 14-21 yaş arası gençler kendileri ilaç almakla kalmıyor, başarılarının formülünü bunlara bağlayıp arkadaşlarına da hararetle öneriyorlar. Kulaktan kulağa yayılan bu “doping” ilaçları yüzünden eğitimciler çok kaygılı.

ABD ve Avrupa’da özellikle üniversite öğrencileri arasında yaygın olan bu ilaçlar tartışma yaratırken bazı yerlerde de amacı dışında kullanımları yasaklanmış durumda. Ancak ülkemizde de rekabetçi anneler ve başarı odaklı öğrenciler nedeniyle maalesef hızla yaygınlaşıyor. Çünkü genellikle dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (DEHB) tanısı olanlara verilen bu ilaçların uyarıcı etkileri var. Bu yüzden özellikle proje ve sınav dönemlerinde tercih ediliyorlar. Ama yan etkileri bir hayli fazla. Hiç araştırılmadan, etrafa da şeker gibi tavsiye edilen bu ilaçları uzmanlar “beyin dopingi” olarak nitelendirip yan etkileri nedeniyle karşı çıkıyorlar.

"HEKİM DENETİMİ OLMADAN KULLANMAYIN"

Psikiyatrist Prof. Dr. Yankı Yazgan, bu tür ilaçlara karşı öğrencileri ve aileleri uyarıyor: “Stimülan grubu ilaçların odaklanma ve konsantrasyondan sorumlu beyin sistemlerinin işleyişini düzenleyerek dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu tanılı çocuklara ve gençlere, sorunlarının kontrolü için katkısı olmakta. Bu grup ilaçları sınav performansını arttırmak amaçlı kullanımın bir yararı olması için çocukta teşhis edilmemiş bir DEHB olması dışında pek açıklaması olmaz. Ancak insanlar kendilerine yararı olacağına inandıkları şeylerden yarar görmeye yatkınlar, oysa doktorlar ilaçları verirken hem dikkat ve odaklanma ile ilişkili davranış sorunları yaşayan, hem de bundan hayatı ciddi şekilde etkilenen kişilere reçete ediyorlar. Başarı düşüklüğü dikkat ve odaklanma dışında birçok etkene bağlı olabildiği için bunlar araştırılmaksızın faydalı sonuç verecek bir tedavi planlanamaz. Bu araştırmayı bir hekim yaptıysa ve tedavi önerdiyse bunun yararını izlemek aile ve okulun rolü. Ancak ailenin not yükseltici amaçla ve durumun ne olduğuna bakmaksızın hekim denetiminde olmadan ilaç kullandığı durumlar uygun değil.”