Ferdi Zeyrek’in mezarına ziyaretçi akını: İyiler fazla yaşamıyor...

Manisa Büyükşehir Belediye Başkanı Ferdi Zeyrek’in zamansız ölümü Manisa’yı yasa boğdu. 6 Haziran gecesi evindeki havuzda meydana gelen teknik arızayı kontrol etmek isterken elektrik akımına kapılan ve hastanede yapılan tüm müdahalelere rağmen kurtarılamayan Zeyrek, 7 Haziran’da on binlerin katıldığı törenle toprağa verildi.

Şehzadeler ilçesindeki Çatal Asri Mezarlığı’na defnedilen Başkan Zeyrek’in kabri, cenazenin hemen ardından yurttaşların yoğun ilgisiyle karşılaştı. Manisa merkez ve çevre ilçelerden gelen çok sayıda kişi, dualarla, çiçeklerle ve gözyaşlarıyla başkanlarını andı.

Sarıgöl’den gelen Nebi Gümüşlü, Zeyrek’i şu sözlerle anlattı:

“Onu kaybetmenin üzüntüsü çok büyük. O verdiği sıcaklık, yakınlık bizi buraya getirdi. Hepimizin yanında olurdu. İnsan seven bir insandı. Zaten topluma faydalı olan insanları ya mezara gönderiyorlar ya içeri.”

“BÖYLE CENAZE GÖRMEDİM”

75 yaşındaki Fahrettin Özavcı ise, “Ben böyle kalabalık bir cenaze görmedim. Manisa çok büyük bir değerini kaybetti. Mekanı cennet olsun” diye konuştu.

“BİR FOTOĞRAFLA KALDIK”

Soma’dan gelen Kezban Şen ise, Zeyrek’le yaşadığı kısa anıyı paylaştı:

“O hep gelirdi. Bu sefer biz böyle geldik. Çok üzgünüz. Soma’da bir açılışta fotoğraf çektirmiştik, daha nice fotoğraflarımız olur sanmıştık. Bir fotoğrafla kaldık.”

“YÜZ YÜZE GÖRÜŞEMEDİM, ŞİMDİ ÇOK PİŞMANIM”

Zeyrek’le hiç tanışmadığını söyleyen Havva Arık da duygularını şu sözlerle dile getirdi:

“Onun ne kadar iyi biri olduğunu şimdi daha iyi anladım. Kendisiyle tanışmadığım için çok pişmanım. Hâlâ uyuyamıyorum, günlerdir ağlıyoruz. Manisa’nın huzuru gitti.”

“İYİLER FAZLA YAŞAMIYOR BU DÜNYADA”

Eşi ve iki aylık bebeğiyle mezarlığı ziyaret eden Berkay Şendal ise Zeyrek için şunları söyledi:

“Ferdi Başkan’ın daha yapacak çok işi vardı. Projeleri vardı, halkla kurduğu sıcak ilişki farklıydı. Ama olmadı. İyiler bu dünyada fazla yaşamıyor.”

Manisa halkı, genç yaşta kaybettiği başkanlarını anmaya devam ederken, Zeyrek’in ardından kurulan cümleler ortak bir duyguda birleşti: “Onun gibisi bir daha gelmez.”