Midye kabuğundan umuda dalış

Pandemi sürecinde meyve ve sebze atıklarından kompost üretmeye başlayan Özger, bu süreçte midye kabuklarının komposta dahil olmadığını fark ederek yapay resif fikrinin doğduğunu anlattı. Çimento ile midye kabuklarının benzer bileşenlerden oluştuğuna dikkat çeken Özger, her ay yaklaşık 40 ton midye kabuğunun çöpe gittiğini ancak mevcut imkanlarla kendilerinin şu an yalnızca 1 tonunu değerlendirebildiklerini ifade etti.

“Yapay resiflerle deniz ekosistemini koruyoruz”

Projenin ilk yapay resifini Seferihisar Sığacık’ta 15 metre derinliğe yerleştirdiklerini ve yapının deniz koşullarına dayanıklı olduğunu belirten Özger, bu gelişmenin oldukça umut verici olduğunu söyledi. Özger, “Yapay resiflerle, son yıllarda Türkiye kıyılarına yayılan istilacı aslan balıklarının olumsuz etkilerini azaltmayı hedefliyoruz. Aslan balıkları, yerli türlerin yumurtalarını tüketerek ekosistemimizi tehdit ediyor. Ne yazık ki ülkemizde aslan balığı avcılığı yapılmadığı için bu tür hızla çoğalıyor ve yerli balıklarımız için büyük bir risk oluşturuyor. Denizlerimizin doğal dengesini korumak ve canlı çeşitliliğini artırmak için çalışmalarımız devam edecek. Daha geniş çapta yapay resif projeleriyle ekosistemimize destek olmayı amaçlıyoruz” diye konuştu.

“Tek amacımız hem doğaya hem insana hizmet etmek”

Genellikle mühendisler tarafından, endüstriyel balıkçılık amacıyla yapılan yapay resiflerin aksine, kendilerinin tek hedefinin ekolojik çeşitliliği artırmak ve sürdürülebilir kalkınmaya katkı sağlamak olduğunu belirten Özger, “Midye kabuklarından resif yapan Türkiye’de ilk biziz. Hedefimiz doğayı korurken ekonomiyi de canlandırmak. Örneğin, bu resifleri su altı müzesine dönüştürürsek bölgede oteller, kafeler, turizm işletmeleri kazanç sağlar. Yılda 500 bin dalgıcın geldiğini düşündüğümüzde inanılmaz bir ekonomik büyüme sağlanabilir. Tek amacımız hem doğaya hem insana hizmet etmek” ifadelerini kullandı.