Tekrarlanan İstanbul seçimi haftası 27. Dönem milletvekillerinin geride kalan 1 yıllık performanslarıyla ilgili klavyenin tuşlarına basmak istiyordum.

Malum 24 Haziran'da 1 yılı geride bıraktılar...

Gündem doğal olarak İstanbul olunca erteledim...

İstanbul yorgunu vekillerin soluklanmalarını bekledikten sonra kentin seçilmiş TBMM’deki temsilcileriyle ilgili düşüncelerimi naçizane paylaşmak istedim.

Geçtiğimiz 1 yıla damga vuran İzmir Milletvekili tartışmasız Kemal Kılıçdaroğlu’ydu…

‘İzmir Milletvekili’ sıfatı taşıyan CHP Lideri Kılıçdaroğlu, Ekrem İmamoğlu tercihi, kurulan ittifakın çatırdamamasına yönelik adımları ve yerel seçim sürecinde geride durmasını bilmesiyle fark yarattı.

Eeeee İzmir nerede?

Kılıçdaroğlu, İzmir’de Aziz Kocaoğlu-Tunç Soyer geçişinde de partisi adına süreci en iyi şekilde yönetti.  Finalde Kocaoğlu’nu ayakta alkışlatması takdirlik, İmamoğlu gibi Soyer tercihi de önemliydi.

Kılıçdaroğlu gerek meclis kürsüsü gerekse gittiği yerler de İzmir’i ülkeye örnek göstermeyi de es geçmedi.

En büyük hayal kırıklığı yaşayan/yaşatan İzmir Milletvekili ise Binali Yıldırım oldu…

Kılıçdaroğlu gibi ‘İzmir Milletvekili’ sıfatı taşıyan Yıldırım, 2014’te İzmir’de Büyükşehir’i kaybettikten 5 yıl sonra bu kez İstanbul’da da kaybederken üst üste farklı Büyükşehirlerde seçim kaybeden ilk vekil olma unvanını elde etti.

Geride kalan 1 yılda fark yaratan bir başka vekil de Aytun Çıray oldu.

Geçtiğimiz yıllara göre meclis’ çalışmalarını ve kürsü konuşmalarını mumla aratan bir performans ortaya koysa da Çıray özellikle CHP-İYİ Parti arasında köprü görevini çok iyi yerine getirdi.

İYİ Parti’nin A Takımı içinde adeta ‘muhalif’ kalmasına rağmen özellikle Ankara’da Mansur Yavaş’ın adaylığında arka plandaki etkisi göz ardı edilemez. İzmir’de Soyer’in ‘babası’ üzerinden tartışıldığı, ittifak ortağı İYİ Parti’nin sessiz kaldığı süreçte Çıray açıklamalarıyla da rüzgarı ters çevirmişti.

Geride kalan 1 yılda potansiyelinin altında kalan vekil CHP’li Bedri Serter oldu. İş dünyasının önemli isimlerinden olan ve CHP’de il başkanlığı gibi bir görevi de yapan Serter hem meclis performansı hem de alan performansı açısından bence potansiyelinin altında kaldı. Serter’in daha fazla öne çıkması ve daha ses getirecek işlere imza atması gerekirdi. 

AK Partili Ceyda Bölünmez Çankırı, AK Partili vekiller arasında öne çıkan isimdi. Çankırı,  listeye yazılırken hakkındaki ‘ithal’ eleştirilerine 1 yıllık performansıyla adeta yanıt verdi. Mardin’den İzmir’e transfer olmasına rağmen İzmirli bir milletvekili gibiydi. Kente sık sık geldi. Vatandaşla bire bir iletişim kurdu. Parti teşkilatıyla sürekli buluştu.

CHP’li Murat Bakan ve Mahir Polat parti içinde aday belirleme süreçlerinde etkili olmak adına Genel Merkez’de uzun süre kamp kurmalarına ve mesai harcamalarına rağmen, geride kalan 1 yıl boyunca Meclis’te İzmir’i temsil etme, kentin sorunlarını gündeme getirme ve alanda parti örgütünü yalnız bırakmama adına görevlerini yerine getiren vekiller arasında yer aldılar.

HDP’nin 2 milletvekili Murat Çepni ve Serpil Kemalbay Pekgözegü kentte çok fazla etkili olamasalar da 1 yıllık meclis performansları yeterli düzeydeydi.

CHP’li Mehmet Ali Çelebi, 1 yılda 600’e yakın soru önergesiyle bu alanda ilk yılın İzmir şampiyonu olmasına rağmen bu şampiyonluk kağıt üstünde kaldı. Çelebi, kente uzak kalan performans sergiledi. Önergelerinin çoğu İzmir dışı iller içindi. Çelebi meclis ve kent performansından çok parti örgütü içinde ‘imza’ sürecindeki muhalif duruşuyla akıllarda kaldı.

AK Partili Necip Nasır, adeta yokları oynadı. Kentin tanınmış isminin meclis performansı tam bir hayal kırıklığıydı. Kent içinde de teşkilat içinde de mecliste de önemli işlere imza atamadı.

Şuan ki AK Parti İl Başkanı Kerem Ali Sürekli’nin yerine listeye yazılan Yaşar Kırkpınar da meclis ve kent genelindeki performansıyla bence sınıfta kalanlardan oldu.

CHP’li Kamil Okyay Sındır, Sevda Erdan Kılıç, Tacettin Bayır, Kani Beko, Ednan Arslan ve AK Partili Mahmut Atilla Kaya hem kent sorunlarını mecliste dile getirme hem parti örgütünün/teşkilatının yanında olma, hem de parti içi görevleri gerçekleştirme anlamında standartın üzerinde performans sergilediler.

MHP’nin 2 İzmir Milletvekilinden Tamer Osmanoğulları, Hasan Kalyoncu’ya göre daha fazla öne çıktı.

AK Partili Alpay Özalan ise yeşil sahalardaki performansını aratan 1 yıl geçirdi. Özalan’ın 1-2 stat çıkışı dışında hatırda kalan ne bir açıklaması, ne bir meclis performansı ne de kent ziyareti vardı.

Geride kalan 1 yılda vekillik performansı standartın üstünde olan CHP’li gazeteci Atilla Sertel, yerel basının yanında olma anlamında bence yine yetersiz kaldı. Sertel’in bir vekil olarak kentin medya temsilcileriyle ya da muhabirleriyle sorunlar özelinde konuşmak adına hiçbir toplantı girişiminde bulunmaması (olsada benim haberim yok) bence hanesinde yıldızlı bir eksi! (Vekil bu yazdıklarıma büyük ihtimalle yine katılmayacak)

İzmir’i baya bir unutan İzmir Milletvekili ise Selin Sayek Böke oldu. Böke geçtiğimiz dönem ki vekilliğinde İzmir’le daha fazla ilgileniyordu. Bu dönem tam bir misafir vekil performansı ortaya koyuyor. Böke'de parti içi muhalif duruşuyla akıllarda kaldı geçtiğimiz yıl...

İzmir’in 2 Roman Milletvekili AK Partili Cemal Bekle ve CHP’li Özcan Purçu ise genel performans açısından fark yaratamadıkları 1 yılı geride bıraktılar.

Partilerin 'genel başkan yardımcısı' unvanlı İzmir Milletvekilleri arasında yer alan CHP’li Tuncay Özkan, AK Partili Hamza Dağ ve İYİ Partili Müsavat Dervişoğlu üçlüsünden Dervişoğlu geride kaldı. İzmir siyasetinin marka isimlerinden olan Dervişoğlu Genel Merkez siyasetine ağırlık vermesi nedeniyle kentte ve mecliste zayıf kaldı.

Özkan ve Dağ ise meclis ve genel merkez yoğunluklarının yanında kente gelerek örgüt/teşkilatlarıyla bir araya gelmeyi unutmadı. İkili partileri adına aday belirleme süreçlerinde de etkiliydi.